Monday, August 06, 2007

nakakalungkot

Ang kalungkutan ng kaibigan ay kalungkutan ko rin.Yan ang nadama ko ngayon, kahit ilang araw ko na rin natanggap mula sa kanya ang balitang iyon.Medyo delayed pa nga ang dating, at binalita pa sa akin ng isang kapwa kaibigan.
Kung tutuusin, just a few weeks back, she's so happy telling me the good news about her second pregnancy, and it's a girl, okay na okay na kasi may boy and girl na siya, and I'm so happy for her.
kaya lang, minsan ganito na talaga ang buhay, may lumbay at kaligayahan, maaring malungkot ngayon, bukas ay masaya naman...Sabi nga eh, kung puro ligaya ang bibigay, baka lalo natin Siyang makalimutan.
The baby was born with trisomy 13, medyo malalim, mahirap intindihin, sabi nga ng google ay rare disease at 1 out 10,000 babies ay posibleng maipanganak ng ganito. Abah naman, sa sampung libo ba naman siya pa di ba? pero no one is to blame...Balil tayo sa trisomy 13, ito ay nagduduplicate ng chromosome, kaya nagkakaroon ng extra chromosome which resulted to multiple abnormalities, congenital heart disease, cleft pallate etc. It happens during conception, kaya minsan pala dapat ipacheck din natin kung may chromosomal imbalance ang baby. Risky ito sa mga babaeng nagkakaedad na nabubuntis.
Bakit siya pa, bakit yong friend ko pa? I want to ask that, but I don't have to question Him, kaya sabi ko na lang sa friend ko, God knows that you've been an obedient child that's why you're the apple of God's eye now, He's asking your baby as an offering, you see, tiny and fragile she is, but she's giving you lot of happiness. I told her. The baby was born with a congenital heart disease due to her trisomy 13.
If God closes the door He opens a window. One thing to be thankful is that, hindi cleft pallate ang bata, kahit paano ay nagpapakita ng lakas to survive, and even if as a mother, it gave hope. And I know that my friend will surpass this one, as she surpasses dificulties before. Who know's miracle do come when we least espect it.

No comments: